Pięć sążni w głąb[1]

 

To nie to samo, co

sześć stóp pod murawą

Gdy lemiesz nie otworzy wrót

liściom oddajesz ducha jak powietrze

 

Krucha ziemska derka

przecieka ‒ łzawiące oczy ‒ to zbytek

pięć stóp niżej

ocalone krety drążą ślepo obok

 

Ciężar ziemi dręczy ciało

 

W toni jest lżej o wyparte morze

nieograniczonej wolności

Tylko wodorosty schną na brzeg rzucone

by martwej rybie zapewnić posłanie

 

 

________________________

Ilustracja: Turner

Iwy, 1-2 listopada 2024

---

[1] Fragment piosenki Ariela z Burzy Williama Shakespeare’a. Dzieła w przekładzie Macieja Słomczyńskiego, Wyd. Literackie, Kraków, 1980